(zwinny) – to podejście, sposób działania i myślenia wspierające adaptację w złożonym, szybko zmieniającym się, niepewnym środowisku (patrz: VUCA). Istotą paradygmatu Agile jest empiryzm – wiedza wynika z doświadczenia, a decyzje podejmowane są na podstawie tego, co można zaobserwować. W działaniu objawia się to poprzez: sondowanie-rozumowanie-reagowanie.
Podejście zwinne opiera się na:
dobrych relacjach międzyludzkich, niezależnie od hierarchii, pełnionych funkcji, relacji (dostawca<->klient, przełożony<->pracownik, nauczyciel<->uczeń), gdzie procesy, procedury i narzędzia podlegają stałemu wglądowi i adaptowaniu na rzecz ludzi i interakcji,
dopasowanych, wartościowych i jakościowych produktach i usługach realizujących potrzeby i wyzwania ich odbiorców, bez szczegółowych dokumentacji i specyfikacji,
współpracę z klientami, odbiorcami naszych usług i produktów opartą na zaufaniu, ograniczając formalne umowy do niezbędnego minimum,
reagowaniu na zmiany zamiast realizacji i ścisłemu podążaniu za założonymi planami, dzie te podlegają regularnemu wglądowi i adaptacji do zmieniającego się otoczenia i potrzeb odbiorców.
Założenia podejścia zwinnego zostały opisane w 12 zasadach:
najwyższy priorytet kładziony jest na zadowolenie klienta, odbiorcy poprzez wczesne i ciągłe dostarczanie wartościowych produktów,
być gotowym na zmiany wymagań nawet na późnym etapie rozwoju produktów czy usług,
dostarczanie funkcjonujących produktów i usług często, w kilkutygodniowych lub kilkumiesięcznych odstępach (im częściej, tym lepiej),
zespoły biznesowe i wytwórcze muszą ściśle ze sobą współpracować w codziennej pracy przez cały czas trwania projektu,
tworzenie projektów wokół zmotywowanych ludzi, zapewniając im potrzebne środowisko oraz wsparcie i zaufanie, że wykonają powierzone zadanie,
najbardziej efektywnym i wydajnym sposobem przekazywania informacji zespołom wytwórczym i wewnątrz nich jest rozmowa twarzą w twarz,
działające produkty czy usługi są podstawową miarą postępu i sukcesu,
procesy zwinne umożliwiają zrównoważony rozwój. Sponsorzy, pracownicy oraz użytkownicy powinni być w stanie utrzymywać równe tempo pracy,
ciągłe skupienie na technicznej doskonałości i dobrym projektowaniu zwiększa zwinność,
prostota – sztuka minimalizowania ilości koniecznej pracy – jest kluczowa,
najlepsze rozwiązania i projekty pochodzą od samoorganizujących się zespołów,
w regularnych odstępach czasu zespół analizuje możliwości poprawy swojej wydajności, a następnie dostraja i dostosowuje swoje działania do wyciągniętych wniosków.
Wokół podejścia Agile powstało wiele metod pracy, działania, tworzenia produktów, realizowania projektów, które je wspierają (ramy działania Scrum, metoda Kanban, czy w edukacji eduScrum).
Agile w edukacji
Mimo, że sam Manifest Agile powstał w środowisku programistycznym (2001 rok) i bezpośrednio nawiązuje do wytwarzania oprogramowania, jego przesłanie rozpatrywane jest dziś uniwersalnie. Adaptowały nie tylko liczne obszary, branże, ale także świat edukacji.
Ludzie i interakcje ponad programy nauczania i narzędzia.
Uczenie się w celu osiągania postępów ponad kompleksowy transfer wiedzy.
Współpraca uczniów i nauczycieli ponad odgórnie ustalone reguły.
Reagowanie na zmiany ponad podążanie zgodnie z planem,
*nie odrzucamy tego co po prawej, ale bardziej wartościowe jest dla nas to co po lewej
B
Hasło
hasło do słownika
C
Hasło
hasło do słownika
D
Definicja Frajdy (ang. Definition of Fun)
Kontrakt zespołu, w oparciu o potrzeby jego członków (uczniów). Podczas formowania zespołu, uczniowie odpowiadają na pytania „Czego potrzebujemy, aby uczyć się wzajemnie, w przyjaznej atmosferze?”, „O co prosimy siebie nawzajem”?, „Czego potrzebujemy, aby uczyć się efektywnie?”
E
Estymacja
Szacowanie
eduScrum
To aktywny proces edukacyjny oparty na współpracy i ramach działania zespołów uczniowskich, dzięki którym uczniowie mogą adaptacyjnie rozwiązywać złożone projekty, wyzwania, tak aby w kreatywny i efektywny sposób, osiągać cele edukacyjne oraz osobisty rozwój w najbardziej jakościowy sposób.
Jego twórcą jest Willy Wijnands. Inicjator i współtwórca Lightschools, nauczyciel-pasjonat chemii i fizyki w Ashram College w Alphen aan de Rijn i trener Aikido. Współtwórca światowej inicjatywy „Agile in Education” i współautor „Agile and Lean Concepts for Teaching and Learning”.
F
Formowanie zespołów
Zespoły uczniów tworzy się na podstawie kompetencji. Sugerowana liczba osób w zespole to 4. Mniej niż 3 osoby może być zbyt mało, aby osiągnąć cel projektu, a więcej niż 5 dokłada złożoności na poziomie koordynacji, komunikacji.
Nauczyciel komponuje taki zestaw kompetencji, jaki chciałby, aby uczniowie rozwijali w danym projekcie (Sprincie). Uczniowie oceniają się sami, a w wersji zaawansowanej mogą dodać także swoje kompetencje, które chcą rozwijać. Losowo wybrani „kapitanowie”, dobierają do swojego zespołu osoby anonimowo, na zasadzie komplementarności.
G
Hasło
hasło do słownika
H
Hasło
hasło do słownika
I
Hasło
hasło do słownika
J
Hasło
hasło do słownika
K
Kryteria celebracji
Przed przystąpieniem do realizacji celu nauki (CO i PO CO), nauczyciel określa Kryteria Celebracji (ang. Celebration Criteria), czyli takie elementy, które wynikają z podstawy programowej, terminów, minimum punktów, jakie uczniowie powinni otrzymać z testów, wytycznych dotyczących form prezentacji, ich wielkości itp..
Jest to narzędzie pomagające nauczycielowi i uczniom monitorować, testować i poprawiać jakość uczenia się, wymagania jakie projekt ma osiągnąć.
Przygotowuje je nauczyciel przed rozpoczęciem projektu i omawia je z uczniami. Na Kryteria Celebracji składają się na przykład: wymagania do testów, formy prezentacji, ich zakres, oczekiwania i jak będą one oceniane, ale również terminy i inne wymagania dotyczące pracy, która ma zostać dostarczona. Zespół Uczniów samodzielnie określa zadania i czynności do wykonania, w taki sposób, by działać zgodnie z Kryteriami Celebracji. Uczniowie mogą też dodawać własne Kryteria Celebracji do swojego projektu. Podobnie jest w sytuacji, gdy nauczyciele wraz z uczniami współdecydują, jakie efekty chcą osiągnąć.
L
Hasło
hasło do słownika
M
Hasło
hasło do słownika
N
Hasło
hasło do słownika
O
Hasło
hasło do słownika
P
hasło do słownika
Q
Hasło
hasło do słownika
R
Retrospektywa
hasło do słownika
Refleksja osobista
hasło do słownika
S
Szacowanie
hasło do słownika
T
Tablica eduScrum
hasło do słownika
U
Hasło
hasło do słownika
V
vuca
Świat VUCA to rzeczywistość, którą cechuje zmienność (volatility – V),
niepewność (uncertainty – U), złożoność (complexity – C) oraz wieloznaczność
(ambiguity – A). Termin VUCA pochodzi z teorii przywództwa Warrena Bennisa i Burta Nanusa. Po raz pierwszy został użyty pod koniec lat 80. W. Bennis, B. Nanus, Leaders. The Strategies for Taking Charge, Harper & Row, New York, 1985.
W
Wykres postępu
hasło do słownika
Y
Hasło
hasło do słownika
Z
Hasło
hasło do słownika
Ta strona korzysta z ciasteczek aby świadczyć usługi na najwyższym poziomie. Dalsze korzystanie ze strony oznacza, że zgadzasz się na ich użycie.Zgoda